Bij ''turbinemolens'' is er geen sprake meer van een rad buiten de molen, maar van een horizontaal schoepenrad in een behuizing, waarbij het geheel zich onder water bevindt.Alleen een aandrijfas steekt nog boven water uit. Door het water door de turbine te laten lopen wordt het schoepenrad met aandrijfas in beweging gebracht. In de vierde en vijfde eeuw kwam een geheel houten turbine tot ontwikkeling, waarvan de Stockmühle nog een voorbeeld is. Later werden zowel het schoepenrad als de behuizing van metaal gemaakt. De molen wordt niet meer aangedreven door een klassiek waterrad, maar door twee metalen schoepraderen of turbines,
die horizontaal in het water liggen en twee verticale assen aandrijven.
Met hun 40 pk lag de opbrengst van de turbines drie keer zo hoog dan bij een onderslagrad. De installatie is afkomstig uit de Singrund fabrieken uit het Franse Epinal, en is terecht als industrieel erfgoed beschermd.